-เมื่อวิลเลียมติดเกม-
ผมเคาะประตูรถตู้ที่เป็นที่พักส่วนตัวของถิงเกอ
ผมยืนรอเขาอยู่ด้านนอก เพราะไม่อยากผลีผลามเข้าไป
ถึงเขาจะบอกว่าถ้าผมมาให้เปิดแล้วเข้าไปได้เลยก็ตาม ผมเคยทำแบบนั้น
แต่ตอนนั้นเขาเหลือแต่บ็อกเซอร์ แล้วผมก็เปิดประตูโพล่งเข้าไป
ไอ้ลุงบ้ายังมีหน้ามายิ้มให้ผมอีก เขินจะบ้าตายอยู่แล้ว
ผมคว้าเสื้อทหาร(ที่เขาใช้ถ่ายในกอง)ข้างๆปาใส่เขาแล้วรีบลงจากรถมาในตอนนั้น
ไม่ลืมที่จะตะโกนกลับไปว่าใส่ให้เรียบร้อยก่อน แล้วผมถึงจะเข้าไป
หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยเปิดประตูพรวดพราดเข้าไปอีกเลย
แต่วันนี้แปลก
ผมมองประตูของรถที่ยังปิดสนิท
ผู้จัดการของเขาบอกผมแล้วว่าเขาเข้ามาพักตั้งนานแล้วนี่ และเขาไม่มีคิวถ่ายถึงวันมะรืน(ผมก็ไม่มีงาน
แล้วผมก็จะมานอนกับเขาคืนนี้ด้วย...อ่า เขินจัง) ผมอยากจะลองเคาะอีกครั้ง
หรือว่าเขาไม่ได้อยู่ด้านในนะ ผมยืนรออยู่อีกพักนึงก็ทนไม่ไหว เคาะประตูอีกรอบ
คราวนี้ผมตะโกนเรียกเขาด้วย
“ถิงเกอครับ อยู่ด้านในหรือเปล่า”
เสียงกอกแกกดังขึ้นมาทันทีก่อนที่ผมจะได้ยินเขาตะโกนกลับมา
“หวังหยวนเหรอ เข้ามาเลย”
ผมขมวดคิ้ว เขาก็อยู่ด้านในนี่นา แล้วทำไมไม่ลุกมาเปิดประตูให้ผมตั้งแต่ทีแรกล่ะ
หรือว่าเขาจะไม่รู้ว่าเป็นผม ผมไม่รอให้เขาบอกอีกครั้งแต่เปิดประตูรถเข้าไปเลย
ไม่ลืมที่จะปิดมันไว้ด้วยเพราะอากาศข้างนอกค่อนข้างเย็น
และถิงเกอก็รักความเป็นส่วนตัวที่สุด เขาบอกว่ารถคันนี้นอกจากคุณแม่แล้วก็มีแค่ผมที่ได้ขึ้นมา....///
“มาแล้วจะกลับตอนไหนล่ะ”
ผมวางเป้ลงบนเกาอี้แล้วมองเขา คิ้วเริ่มขมวดมุ่น อ๋อ
ที่ไม่ยอมลงไปเปิดประตูให้ผมเนี่ย เพราะอย่างนี้นี่เองสินะ
“ผมเพิ่งมา จะให้ผมกลับเลยเหรอครับ?”
“เปล่าน่า หิวหรือเปล่า...ชิท!”
ถิงเกอสบถเสียงดังลั่น
ตรงหน้าเขามีจอมอนิเตอร์
ในมือเขามีจอยสติ๊กอยู่ ถิงเกอกำลังเล่นเกมแข่งบอล
ดูเหมือนว่าทีมเขาเกือบจะพลาดให้อีกฝ่ายยิงเข้าประตูจากที่ผมสังเกต ที่เขาสบถเสียงดังลั่นเมื่อกี้นั่นแหละ
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขา ใกล้แบบที่ไม่เคยทำมาก่อน(เพราะส่วนใหญ่เขาจะทำ
เขาชอบรุ่มร่ามใส่ผม) ถิงเกอก็ยังไม่รู้สึกและไม่ยอมหันมามองหน้าผมเลย
ปกติแล้วผมจะแหย่เขาไม่ได้ เพราะเป็นฝ่ายเสียเปรียบเขา
มือเขากดเลื่อนปุ่มในมือนั่นดูมันส์และสนุกมาก
ตาก็มองแต่จอ
ผมย่นจมูก
ไม่อยากน้อยใจเรื่องเล็กน้อยพวกนี้ ถิงเกอไม่ได้ถามอะไรผมต่อเลยหลังจากประโยคที่ถามว่าผมกินอะไรหรือยัง
ผมอยากจะตอบเขาว่ายังแต่ไม่เอาดีกว่า ดูเขาจะมีสมาธิมากกับการเล่มเกม
ช่วงนี้เขาอาจจะเครียดจัดเรื่องถ่ายละคร ผมเองก็งานเยอะ แค่อยู่ด้วยกันก็พอ
ผมไม่อยากกวนเขามาก ผมนั่งลงที่เตียง มองเขาที่ตาแทบไม่กระพริบ
ดูเขาเล่นเกมแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบ
แฟนผมหล่อจริงๆนะ
ถิงเกอดูดีมากถ้ามองภาพโดยรวม
ผมไม่ค่อยเห็นสีหน้าจริงจังของเขาเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เขากำลังจริงจังอยู่
และเขาก็หล่อมาก ถิงเกอเป็นคนหน้าดุ แค่เขาทำหน้านิ่งๆบางทีคนอื่นก็คิดว่าเขาอารมณ์ไม่ดีแล้ว ผมนั่งลงที่เตียง
ด้านในรถนี้อากาศอุ่นกว่าข้างนอกมาก
ผมจึงถอดเสื้อโค้ดสองชั้นที่ใส่มาออกแล้วแขวนไว้แถวนั้น
ผมเพิ่งสังเกตว่าเขาเล่มเกมทั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลย
ผมจะบอกสตาฟเขาแน่ๆ(พวกเขารู้จักผมหมดแล้วเพราะผมมาหาถิงเกอบ่อย)
“เอาอะไรมั้ยครับ
เดี๋ยวผมไปหาให้”
“...”
เสียงที่ได้ยินตอบกลับมาคือเสียงเกม ผมส่ายหัว เขาคงไม่ตอบผมหรอก ให้ตายเถอะ
เขาอายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย ผมลุกขึ้นแล้วไปหาอะไรกินแถวด้านหลังของรถที่เป็นโซนเก็บของว่างแทน
มีหลายอย่างเลย น้ำผลไม้ แซนด์วิช บลาๆ ผมนั่งกินจนอิ่ม มือก็เลื่อนโทรศัพท์ในมือดูอะไรไปเรื่อย
ในแชทเชียนซีกับต้าเกอแซวมาว่าไปถึงไหนแล้ว
ผมส่งอิโมเบื่อหน่ายกลับไป แล้วตอบพวกเขาว่าห่างแล้ว
ตอนนี้ถิงเกอเล่นเกมส์อยู่ด้านใน ส่วนผมอยู่อีกส่วนของรถหาอะไรกินอยู่
พวกเขาหัวเราะกลับมาแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมตอบไปว่าเขาติดเกม
ไม่ยอมลงมาเปิดประตูให้ผมด้วย
ผมเล่นมือถือไปกินไปจนไม่รู้เวลาเลยมามากเท่าไหร่
ยกนาฬิกาขึ้นดูตอนนี้ก็ทุ่มนึงแล้ว โห ผมนั่งอยู่ตรงนี้มาตั้งสามชั่วโมงแล้ว
ปกติผมไม่ค่อยได้เล่นมือถือหรอกเพราะพี่ผู้จัดการไม่ค่อยให้เล่น เดี๋ยวจะติดเป็นนิสัย
ผมเก็บมือถือแล้วเดินเข้าไปด้านใน
เสียงเกมยังดังอยู่เหมือนเดิม
เสียงมือที่เลื่อนปุ่มจอยสติ๊กในมือก็ยังเหมือนเดิม
เหมือนกับตอนแรกที่ผมเข้ามาในรถ
ถิงเกอยังเล่นเกมอยู่เหมือนเดิม!
ผมหน้างอ
เล่นนานขนาดนี้มันไม่ใช่แล้ว เขาไม่มีคิวถ่ายถึงต้งวันมะรืนก็ควรจะพักสิ
ไม่ใช่มาเล่นเกมแบบนี้ แล้วเดี๋ยวผมก็มีงาน ไม่ได้มาหาเขาแน่อีกเป็นเดือน
มาแล้วเขาก็ติดเกมแบบนี้เนี่ยนะ
“ถิงเกอครับ
พอได้แล้วนะครับ พี่นั่งเล่นมาตั้งสามสี่ชั่วโมงแล้ว”
“หืม จริงเหรอ”
“ก็จริงสิครับ
พี่ควรจะไปอาบน้ำแล้วมานอนพักผ่อนได้แล้ว” ผมเริ่มงอแง ถิงเกอพูดแบบไม่มองหน้าผมอีกแล้ว
“อีกตาเดียว ไปอาบน้ำก่อนเลย”
“ถ้าผมออกมาแล้วพี่ต้องเลิกเล่นนะครับ”
“โอเคเลย” ผมยิ้มกว้าง
เตรียมตัวเองเสื้อผ้าไปอาบน้ำ คิดไว้ว่าออกมาเขาคงเลิกเล่นและเก็บเกมเตรียมไปอาบน้ำเหมือนกัน
ผมอมยิ้ม อยากกอดเขามากๆเลย คิดถึงกอดถิงเกอ เขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ที่มีอ้อมกอดอบอุ่น
เวลาเขาถ่ายละครแล้วมีฉากกอดบางทีผมก็แอบหวง แต่พอเป็นทีผมถิงเกอไม่ได้แอบ
เขาหึงผมมากกว่าที่ผมหวงเขาอีก
ผมใช้เวลาอาบน้ำเกือบ20นาที
น่ำอุ่นมาก อากาศข้างนอกเย็นจนหิมะจะตกได้อยู่แล้ว
ผมใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อเชิ้ตของถิงเกอ อาบเสร็จกก็ออกมา
ตั้งท่าจะเรียกเขาให้ไปอาบเลย
แต่เขายังไม่เลิกเล่นเกม!
“ไหนพี่บอกว่าอีกตาเดียวไงครับ?”
ผมเดินไปยืนข้างๆเขาแล้วพูดเสียงห้วนใส่ ผมรู้ตัวว่าพูดแบบไหนอยู่ ก็ผมไม่พอใจนี่!
“ก็...นี่ไงอีกตาเดียว จริงๆนะ”
ผมหน้าหงิก ถอยหายใจออกมาแบบฟึดฟัด ปกติผมต้องเก็บอารมณ์มากกว่านี้
แต่ผมจะไม่เก็บตอนนี้!
ผมยืนมองถิงเกอที่มองจาไม่วางตา
เขาโปรจนไม่มองจอยสติ๊กที่มือเลย เลื่อยอย่างเดียว
ไอ้เกมตรงหน้านี่มันสนุกตรงไหนเนี่ย!
มันดีกว่าผมที่ยืนอยู่ข้างเขาตอนนี้หรือไง
“...” ผมยืนมองถิงเกอแบบไม่รู้ว่าจะทำยังไง
ไอ้อาการที่โวยวายใส่เขา บอกให้เขาเลิกไม่ใช่นิสัยผมเลย
ผมทำมันไม่ได้และถิงเกอเองก็คงไม่ชอบด้วย ผมเม้มปาก
ลากเก้าอี้มานั่งมองหน้าเขาทีเอาแต่จ้องจอนิ่งๆ
เริ่มคิดว่าจะทำยังไงให้เขาหยุดเล่นเกมบ้าๆนี่สักที
ความคิดนึงวาบเข้ามาในหัว
ผมหน้าแดง
ถ้าทำอย่างนั้นจริง
ถิงเกออาจจะเลิกเล่นเกมก็ได้ เขาเคยบอกว่าอยากให้ผมลองทำแบบนั้นบ้าง
บ้า...ใครจะไปทำ แค่ที่เขาทำผมก็เขินจะตายอยู่แล้ว ผมจะไปกล้าทำได้ยังไงเล่า...
แต่ถ้าทำแล้วเขาเลิกเล่นเกมล่ะ
มันก็น่าลองไม่ใช่เหรอ ผมปลอบใจตัวเอง
ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำแบบที่ตัวเองคิดเอาไว้ดีไหม สุดท้ายผมก็ตัดสินใจได้
ผมจะทำ
ถิงเกอยังไม่ยอมละสายตาออกจากจอเหมือนเดิม
ผมลุกขึ้นเดินไปด้านหลังเขา ก่อนจะเลิกเสื้อขึ้น แล้วถอดกางเกงขาสั้นด้านในออก
เหลือแต่กางเกงชั้นใน... อ่า ผมเอามือปิดขาตัวเอง รู้สึกวาบหวิวยังไงไม่รู้
ทั้งที่ก็เคย...ไม่พูดแล้วดีกว่า ผมกัดริมฝีปากแน่น
รู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนจนรู้สึกได้ หรือว่าผมจะไม่ทำแล้วดีนะ?
แต่เสียงกดจอยสติ๊กยังดังกอกแกก นั่นทำให้ผมตัดสินใจได้เด็ดขาดทันที
ผมเดินไปยืนอยู่ที่เดิมคือข้างๆเขา
“หวังหยวน เดี๋ยวเลิกเล่นแล้วน่า
อีกแปบนะ” เขาพูดไปมือก็กดไป แต่ผมไม่เชื่อเขาแล้ว
ผมยืนหลับตาทำใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจขยับเข้าไปใกล้ แล้วสอดตัวตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนถิงเกอในท่านั่งคร่อมตักเขา
ผมหน้าร้อนจัด รู้สึกขาอ่อนตัวเองโดนขอบเก้าอี้เขา มันเย็นจัดจนผมสะดุ้งเบาๆ
ผมใช้มือสอดโอบรอบคอเขา
“หวังหยวน...”
เสียงถิงเกอแผ่วเบา เขาเลื่อนสายตามามองหน้าผมแบบอึ้งๆเหมือนไม่คิดว่าผมจะใช้วิธีนี้
ผมกัดริมฝีปากก้มหน้ามุดซอกคอเขา “ชิท!....เข้าไปแล้วลูกนึง!” เขาสบถก่อนที่จะละสายตาออกจากผมไปมองจออีก
ถิงเกอขยับท่า เขาขยับแขนเหมือนกอดผมแต่มือก็กดจอยสติ๊ก เม้มปากปากแน่น
ผมทำขนาดนี้แล้วยังจะเล่นอีกเหรอ!
“ถิงเกอครับ” ผมขยับแขนโอบกอดรอบคอเขาแน่นขึ้นอีก
ขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วพูดข้างหูเขาเสียงเบา “เลิกเล่นเกมนะ....นะครับ” ผมกัดปากแน่นหลับตาปี๋
ทำไมผมต้องทำขนาดนี้เนี่ย.... ถ้าถิงเกอไม่ยอมเลิกเล่นจริงๆผมจะไม่ทำแล้ว
จะงอนเขาไปเลย
แต่เขาก็ยังไม่ยอมเลิกเล่นจริงๆด้วย
อะไรกันเนี่ย
ผมผละออกมานั่งนิ่งๆอยู่บนตักเขา เริ่มทำตัวงอแงก่อกวนเขา
ถ้าเขาจะโกรธผมก็ช่วยไม่ได้แล้วนะ!
ผมขยับตัวเข้าไปใกล้เขาอีกครั้ง
ก่อนจะตัดสินใจเอียงหน้าเข้าไปหอมแก้มเขาเบาๆ ใบหน้าเขาสากน้อยๆตรงช่วงที่คาง
ตอหนวดจางๆที่เขาโกนแล้วครูดกับหน้าผมเบาๆจนต้องผละออก
“อะ...อ๊ะ”
ปึก!
ผมตกใจตาโต
รู้ตัวอีกทีเอวก็ถูกแขนแข็งแรงโอบกอดเอาไว้แล้ว จอยสติ๊กในมือของถิงเกอถูกวางไว้หน้าจอด้านหลังเสียงดัง
“ฉันแพ้” ผมเอามือดันอกเขาไว้
รู้ตัวแน่แล้วว่าที่ตัวเองทำลงไปก่อภัยกลับมาให้ตัวเอง ถิงเกอยิ้มแพรวพราว
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมจนปลายจมูกเราชนกัน ผมจะถอยแต่แขนเอาก็กอดผมเอาไว้
ผมขยับไม่ได้เลย
“ปะ...ปล่อยผมนะ” ผมพูดเสียงแผ่ว
หน้าแดงจัด หลบสายตาของถิงเกอที่มองมาอย่างมีเลศนัยชัดเจน
คนบ้า...ทำไมเขาหื่นขนาดนี้เนี่ย สัมผัสหนักๆกดลงที่แก้มผมแรงๆ ผมครางฮือในคอ
ตัวถูกรั้งเขาไปในอ้อมกอดของเขามากขึ้น
“หืม...ปล่อย?
แล้วเมื่อกี้ใครขึ้นมานั่งบนนี้เองนะ”
เขาตบขาตัวเองเบาๆทำให้ผมหน้าร้อนยิ่งกว่าเก่า
“ก็พี่ไม่สนใจผมนี่! เอาแต่เล่มเกมอยู่นั่นแหละ”
ผมเหมือนรู้สึกพลาดที่เผลอกันกลับมาสบตากับเขา
ถิงเกอยื่นหน้าเข้ามาจนริมฝีปากเราแนบสนิทกัน เขายังไม่ได้รุกล้ำผมไปมากกว่านั้น
เหมมือกัยเขาจูบเฉยๆแล้วผละออกไป
“หลอกง่ายจังเลยนะ
ให้ฉันหลอกคนเดียวก็แล้วกัน” หลอกอะไรเนี่ย...
“หลอกอะไร...คะ...ครับ...อ๊ะ....อย่า...อย่าลูบ”
ถิงเกอยิ้มแววาวมากกว่าเดิม เหมือนเขาอึ้งมากกว่าเดิมที่ผมไม่ได้ใส่กางเกง มือเขาเอาแต่ลูบไล้ขาของเขาอยู่นั่นแหละ
ไอ้คนหื่น ผมจับแขนเขาเอาไว้เพื่อให้หยุดลูบสักที ผมรู้สึกวูบวาบไปหมด
“ฮะๆ”
“ไปอาบน้ำเลยนะ”ผมพูดเสียงแผ่ว
แต่คางกลับถูกจับให้เงยหน้าขึ้น ถิงเกอโน้มหน้าเข้ามาแล้วแนบริมฝีปากลง ผมหลับตาลง
ขยับเข้าไปใกล้เขาแล้วโอบแขนรอบคอเขาเอาไว้ จูบเนิบนาบเริ่มเปลี่ยนเป็นอีกแบบ
ริมฝีปากผมถูกเขาดูดดุนอย่างหนักหน่วง มันไม่แรงจนเจ็บ....แต่เร่าร้อนมากกว่า ผมปรืตามองเขาก่อนจะอ้าปากปล่อยให้เขาสอดลิ้นเข้ามา
เราสองคนสบตากันระหว่างที่จูบ ผมสอดมือเข้าไปในเส้นผมของเขา
ขยับริมฝีปากจูบตอบเขาไปบ้าง
“อา...อ๊ะ.....ปะ....ไปอาบน้ำ....ก่อน...นะ...คะ...ครับ”
ผมหอบฮั่ก เมื่อถิงเกอละริมฝีปากออกไป
กระดุมเสื้อเชิ้ตของผมถูกปลดออกทีละเม็ดพร้อมกับริมฝีปากเขาที่ไล่พรมจูบลงมาเรื่อยๆตั้งแต่ต้นคอ
ผมครางอื้อ แทบจะไม่มีสติเหลืออยู่แล้ว
อยากห้ามไม่ให้เขาทำรอยเอาไว้แต่ก็แทบจะพูดไม่เป็นคำ
“อ๊ะ...อ๊า....อย่านะครับ” มือของถิงเกอสอดเข้ามาในเสื้อผมที่ด้านหลัง
ผมใช้มันดันแผ่นหลังผมให้หยัดแผ่นอกไปด้านหน้า
ก่อนที่ริมฝีปากเขาจะโน้มลงมาดูดเม้มยอดอกของผม ตอนนั้นสมองผมขาวโพลนไปหมด
ทั้งเสียวทั้งเจ็บ รู้สึกปวดหนึบที่ส่วนนั้นของตัวเองไปหมด แต่อยู่ๆถิงเกอก็หยุดทั้งหมดนั่น
แล้วเขาก็...หัวเราะ!
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ถะ...ถิงเกอ”
“น่ารักจังเลยเด็กน้อย
ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า” ถิงเกอขยิบตาใส่ผมลุกขึ้น เขาอุ้มผมมาแล้ววางผมไว้เก้าอี้ด้านข้างแทนก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปแล้วถอดชุดนั่นออก
“แกล้งผมเหรอ!”
ผมตะโกนใส่เขาเสียงดัง ก้มหน้าลงแล้วเอามือปิดหน้าเอาไว้ อ๊า....ผมอายจังเลย ฮึ่ม!
“ไมได้ได้แกล้งสักหน่อย
เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จก็ออกมา...ทำต่อ” เสียงเขาเข้ามาพูดใกล้ๆผมตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
ผมเงยหน้าขึ้นมาสองพยางค์สุดท้ายก็ดังอยู่ข้างๆหู ผมหน้าแดงจัด ทำต่อบ้าบออะไร
ผมไม่ให้ทำแล้ว!
ปึก!
“ไม่ให้ทำ! ผมไม่นอนกับพี่แล้ว!”
ผมลุกยืนขึ้น ไม่ได้สนใจสภาพตัวเองเท่าไหร่แล้วตรงไปที่เสื้อโค้ดตัวเอง พี่ถิงถอดเสื้อออกหมดแล้วเหลือแต่กางเกงของเขา
เขาคว้าเอวผมเอาไว้ก่อนที่ผมจะไปถึงเสื้อ ผมดิ้น “ไม่ต้องมาจับผมเลยนะ ไอ้ลุงบ้า!”
“งอนเหรอ หื้ม”
เขายิ้มเผล่พูดเสียงเย้าอยู่ข้างๆหูผม
แผ่นหลังผมแนบไปกับแผ่นอกเขาเพราะเขากอดผมอยู่
ขนาดผ่านเสื้อเชิ้ตผมยังรู้สึกร้อนวูบวาบขนาดนี้ ผมยืนนิ่งเพราะเขินจัด “อะไรกัน
งอนฉันจริงเหรอเนี่ย” ตัวผมถูกจับให้หันให้เผชิญหน้ากับเขา
ถิงเกอแทบจะขำอีกรอบเมื่อเห็นหน้าผม ผมทุบอกเขาหน้าหงิกงอ
“ไม่แกล้งแล้วน่า”
ฟอด!
“ฉันอาบน้ำก่อน
เดี๋ยวมาต่อจริงๆนะ”
“ต่อบ้าอะไรเล่า ผมจะนอนแล้ว!”
ผมผลักเขาออก ถิงเกอยอมถอยออกไปอย่างง่ายดาย ดูเขาขำผมมากจริงๆ ฮึ่ย!
-------------------------------------------------------------------------
my fin.
